Gisteren is de laatste dag van het Tata steel chess toernooi gespeeld.
We zijn bevoorrecht dat we zo dichtbij Wijk aan Zee wonen. Even
hier naar toe om te kijken of om mee te doen is voor deze kleine
afstand geen belemmering.
Ik vind meedoen toch wel het allerleukste. Vooral de dagvierkamp
vind ik echt een feest, een schaakfeest. Met de grootmeesters
tezamen in de grote hal te schaken, en met zijn allen strijden op het
bord. Van laag niveau tot supertop.
Dit jaar heb ik zelfs 6 dagen achter elkaar meegedaan. Eerst het
weekend, samen met een flinke delegatie van onze club. Heel leuk
om dit samen te beleven en daarna de dagvierkamp.
Ik schaakte het weekend in een groep met 2 jeugdspelers. Nadat ik
de 1 e partij had gewonnen, had ik eerst nog de illusie dat ik van de 2 e
jeugdspeler ook misschien wel kon winnen. Dit jeugdlid was pas 7
jaar. Echter op zondag was ik wat wijzer geworden. Robert had
zaterdag nl. tegen de vader van dit jeugdlid gespeeld. Deze spelers
waren leden van een duitse vereniging die met zeker 20 leden
meededen. De vader van deze jongen liet Robert weten dat hij niet
meer kon winnen van zijn zoon. Ik was voorbereid op een pittige
partij. Ik hield de eerste 20 zetten goed spel vol. Daarna kreeg ik de
éne na de andere aanval om mijn oren, waarbij zijn stukken op de
juiste velden stonden en die van mij niet. Ik bleef na de partij
verwonderd achter het bord zitten om mij te verbazen hoe zo’n jong
kind dit voor elkaar kreeg. Positioneel zo goed spelen! Dat is toch
wel de les die ik heb meegekregen na dit Tata avontuur.
De wedstrijden in de dagvierkamp waren erg spannend, waar ik in de
partijen ergens wel weer een fout maakte. Na het analyseren van de
1 e partij van de dagvierkamp tijdens de les van Dennis bleek ook maar
weer dat het verdomd belangrijk is, waar je stukken staan.

Hoe actief staan je stukken? En staan de stukken op de juiste velden?
Schakend is een verdomd leuk spel en zo leerzaam!
Ik blijf oefenen en ik blijf het proberen. Wie weet win ik volgend jaar
een wedstrijdje meer.
Jose